ساینا تور | مرجع تور لحظه آخری و تور ارزان

درصورتی‌که جفت، لانه‌گزینی صحیحی نداشته باشد، مادر دچار اختلالات جفت می‌شود. اختلالات جفت، انجام یک زایمان طبیعی را با مشکل مواجه می‌کند. به دلیل حفظ سلامت مادر و شانس بارداری‌های بعدی، پزشک سزارین را توصیه خواهد کرد. از جمله اختلالات جفت، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جفت سرراهی: به وضعیتی که جفت از محل اصلی خود خارج شود و در دهانۀ رحم قرار گیرد، وضعیت جفت سرراهی گفته می‌شود. اگر با بزرگ شدن رحم، جفت از مسیر خروج جنین کنار نرود، زایمان طبیعی میسر نمی‌شود و باید سزارین انجام شود.

• جفت چسبنده: جفت چسنده، جفتی است که بیش از حد به دیوارۀ رحم نفوذ می‌کند و هنگام زایمان از رحم جدا نمی‌شود. تشخیص این عارضه دشوار است، اما در صورت تشخیص آن، انجام سزارین برنامه‌ریزی‌شده ضرورت می‌یابد.

زمانی که مادر باردار خونریزی شدید دارد، کنترل نشدن خونریزی ممکن است سلامت او و جنین را به خطر بیندازد. به همین دلیل، پزشک زمانی که نتواند جلوی خونریزی را بگیرد، با عمل سزارین جنین را خارج می‌کند و با استفاده از روش‌های دیگر، جلوی خونریزی مادر را می‌گیرد.

برای زایمان بارداری‌های بیشتر از دوقلو، سزارین انجام می‌شود. برای زایمان دوقلو نیز اگر یکی از جنین‌ها در وضعیت درستی باشد، اما جنین دوم در وضعیت دیگری مثل بریچ یا عرضی بودن داشته باشد، سزارین انجام می‌گیرد.

اگر پزشک در سونوگرافی‌ها یا معاینات، توده‌ای را در مسیر زایمان طبیعی مشاهده کند، سزارین انجام خواهد داد. این توده ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشد که در هر حال، جلو خروج نوزاد را خواهد گرفت و بهتر است سزارین انجام شود.

زمانی که پزشک تشخیص دهد به دلایل مختلف مانند زایمان دیررس، کارایی نداشتن جفت و مایع آمنیوتیک و بیماری‌های شدید مادر در صورت ادامۀ بارداری، سلامت مادر و جنین به خطر می‌افتد، دستور القای زایمان یا سزارین می‌دهد.

ابتلا به پره‌اکلامپسی و سپس اکلامپسی از بیماری‌های دوران بارداری است که باعث افزایش بیش از حد فشار خون می‌شود و سلامت مادر را به خطر می‌اندازد. با توجه به میزان پیشرفت بارداری، پزشک در مورد ختم بارداری به روش القای زایمان یا سزارین تصمیم‌گیری می‌کند.

انجام زایمان طبیعی برای مادری که به بیماری قلبی مبتلاست، می‌تواند جان مادر را تهدید کند. به همین دلیل، پزشک برای جلوگیری از خطر مشکلات قلبی مادر، سزارین انجام می‌دهد و در مورد بیهوشی نکات خاصی را در نظر خواهد گرفت.

اگر جنین با القای زایمان متولد نشود، پزشک می‌تواند از طریق سزارین جنین را خارج کند.

درصورتی‌که ادامۀ بارداری، سلامت جنین را به خطر بیندازد یا زایمان طبیعی باعث مشکلات غیرقابل جبرانی در جنین شود، پزشک سزارین انجام می‌دهد.

به همین دلیل، درصورتی‌که هر یک از موارد زیر وجود داشته باشد، پزشک ممکن است سزارین را لازم بداند:

پزشک با اندازه‌گیری ضربان قلب جنین، ممکن است تشخیص دهد که جنین به درستی اکسیژن دریافت نمی‌کند و دچار دیسترس یا زجر جنینی شده است.

در این صورت اگر انجام روش‌های پزشکی برای ادامۀ تنفس صحیح جنین موفق نباشد، پزشک با سزارین جنین را خارج می‌کند.

پرولاپس بند ناف وضعیتی است که پس از پاره شدن کیسۀ آب، بند ناف زودتر از نوزاد از واژن خارج می‌شود. در این حالت ممکن است هنگام خروج سر جنین، بند ناف بین دیوارۀ لگن و سر جنین فشرده و خون‌رسانی به جنین مختل شود. بنابراین در صورت تشخیص پرولاپس بند ناف، زایمان به روش سزارین انجام می‌شود.

درصورتی‌که جنین دچار عارضه‌ای شده باشد که زایمان طبیعی باعث وخامت آن شود، از روش سزارین برای خارج کردن جنین استفاده می‌شود.

تأخیر رشد داخل رحمی به معنی طبیعی نبودن روند رشد و تأخیر در رشد جنین است که امکان دارد باعث بروز عوارضی مانند کاهش سطح اکسیژن و قند خون، وزن کم، مقاومت کم نسبت به عفونت و در صورت شدید بودن، حتی مرگ داخل رحمی جنین ‌شود. از آنجا که این نوزادان، تحمل استرس ناشی از زایمان طبیعی را ندارند، تولدشان ترجیحاً به روش سزارین انجام می‌شود.

زمانی که مادر باردار دچار تبخال تناسلی فعال است، امکان دارد در تماس جنین با واژن، جنین نیز دچار تبخال شود. به همین دلیل، جنین را به وسیلۀ سزارین خارج می‌کنند.

در حالت طبیعی، جنین باید با سر وارد کانال زایمان شود، اما گاهی وضعیت جنین به این شکل نیست و به آن نمایش غیرطبیعی جنین گفته می‌شود. مثل نمایش صورت که جنین با صورت وارد کانال زایمان می‌شود یا مثل قرارگیری عرضی یا بریچ. در همۀ نمایش‌های غیرطبیعی، سزارین بهترین پیشنهاد برای تولد کودک است.

گاهی نمایش غیرطبیعی جنین تشخیص داده نمی‌شود، اما روند زایمان خیلی طول می‌کشد که در این صورت نیز به دلیل جلوگیری از عوارضی که ممکن است برای مادر و جنین به وجود بیاید، سزارین انجام می‌شود.

گاهی سر جنین به راحتی از کانال زایمان عبور می‌کند ولی شانه‌ها خارج نمی‌شود؛ این موضوع در جنین‌های بزرگ‌تر از حد معمول اتفاق می‌افتد. اگر جنین بزرگ باشد، برای پیشگیری از دیستوشی شانه، سزارین انجام می‌شود.

به دلیل تنگی لگن مادر یا جنینی که بیش از حد بزرگ است، امکان دارد زایمان طبیعی میسر نباشد. به همین دلیل، زایمان با روش سزارین انجام خواهد شد.

زمانی که جفت از مخاط داخل رحم یا آندومتر جدا می‌شود، در دو صورت باید زایمان را به روش سزارین انجام داد. این دو مورد به صورت زیر است:

• جنین زنده و بالغ باشد و علائم مادر نشان‌دهندۀ این نباشد که زمان زایمان نزدیک است.

• درصورتی‌که جنین دچار زجر جنینی شود.

منبع: عوارض سزارین